Hayat ölümle dirim arası

Bir çizgiydi sadece

Öyle mi?

Oysa hep engebeler

Karşılıyor beni nedense

Tırmanırken yaşamı

İnerken ölümü görüyorum

Bir noktada başlayıp

Diğer bir noktada

Bitiremiyorum hayatı

Her gün ölüyor

Ve yeniden diriliyorum

Dost soluktur demiştin

Dağların arkasında durmayan

Yanıbaşında, her daim, katıksız

Oysa ne dostlar vardı bir bilsen

Sisli akşamlarda nefessiz bırakan

Aşk varolmaktı değil mi?

Her şeye rağmen

Umut için, yarınlar için, tüm insanlar için

Ama ben 

İşte bu aşkların içinde

Yok oldum, böylesine severken

Hayat meğerse bir platoymuş

Aşk gibi aşklar,

Adam gibi dostlar da olmasa...