Mücella'yla doğdu günlüğüm

O büyüdükçe büyüdü

Hüznünde oldu bir parşömen kağıdı

Gülünce Mücella

Yazılar bile italikleşirdi de

Kotaramazdım ne çare!

Onca satır arasında

Yaşanmışlığın dikte edilemediği

Tek gündü 13 Mayıs

Gerisi hava raporuyla başlayan

Ve kara kızın kaprisiyle yoğrulan

Katli edebiyat dizeleriydi o kadar

Ne yoruldum ben yazmaktan,

Ne de usandı Mücella kaçmaktan

Kağnı hızında kovalamak

İşime gelmiyor da değildi hani

Durup bir yerlerde, bekleyecekti elbet

Lakin durmadı, beklemedi

Dağın eteklerinde bir silüeti bile kalmadı

Sadece 13 Mayıs kaldı anılarda

Hepsi bu

Yıllar sonra günlükle selamlaştıkta

Tek günüm sana özeldi, dedi

Son sözü katli edebiyat dizelerinin

Özetiydi sanki

"Yazılmak için değil, yaşanmak içindir aşklar"

Vefasızlığınla yandı günlüğüm

Ah Mücella ah!

Sen bir dumanla uçup gidecek

Kadın değildin ya

Ama ya ben,

Bir aşkla

Yıkılacak adam mıydım?