VURGUN
Küçüklükten meraklıydı dalmaya
Her gördüğü suya
Ölümüne, inadına inadına
Dalmak kurtulmak demekti
Yalnızlıktan ve kaygılardan
Arandığı vakitlerde
Binlerce fit derindeydi
Ne yapar, ne arar
Bilinmezdi
Kendi bilinmezliği gibi..
İnsanların sıcak kuytularda mesken eylediği
O soğuk ve karlı kış aylarında bile
Sırdaşına koşardı
Zaman her şeye kadir olmamıştı
Yine bir gece yaptı hazırlığını
Annesi "vurgun" diyecek oldu
Keskin bakışları yetti
Ablası hatırlatamadı sevgisini
Umutsuzluktan, korkudan
Bir ölüm gecesiydi
Yağmurun rüzgarla düello ettiği
O eylül gecesi...
Haberi tez yayıldı
Saygısızlık etmemek adına
Kimseler ağlamadı
Kavuşmuştu aşkına
Hem de bir vurgunda
Vurula vurula...
Aylarca arandı cesedi
Kıyılara ekipler gönderildi
Lakin sonuçlar menfiydi
Bir tek dalgıç babası
Kestirebilmişti gerçeği
Salıvermemişti deniz
Bu sadık sevgiliyi...