Önce hep gökyüzü kararıyordu
Sonra yalnızlığım
Yalnız seni düşündüğümde
Ve o şarkıyı dinlediğimde
Gökyüzü kararmadan
Yalnızlığım
O uzun kanepe
Ve dantelli perde
Eğreti yerleştirilmiş kasetler
Dibine inilmemiş kadehler
Topyekün tüketilmemiş izmaritler
Aşkımızın tanımlamalarıydı
Önce gökyüzü kararıyordu
Sonra aşklarım
Bilinen doğrular vardı
Hani bilinmesi gereken
Aşkın anısıydı tek yaşanan
Aşkın varlığı değil
Aşkların geçmişi yaşatırdı insanı
Geleceği hiç değil
Herşey o ayrılık anına odaklanmıştı
Duvardaki saat o vakitte durdurulmuş
Kapı zili o anda susturulmuş
Yaşanılası duygular o zamanda dondurulmuştu
Yine önce gökyüzü kararıyordu
Sonra yarınlarım
Dinlenen her şarkı
Yaşanmış bir aşkı çağrıştırıyordu
Her çağrışım bir yalnızlığı
Aslında kendimizi aramak değildi bu
Bile bile benliğimizi kaybetmekti
Her melodide yavaş yavaş
Önce güfte kayboluyordu, yorum kayboluyordu
Detone bir ses kalıyordu geriye
O seste çekilince
Önce gökyüzü kararıyordu
Sonra şarkılarım
Aşklar mevsimler gibiydi
Tanıklık eden mevsimler gibi
Bir ilkbaharla başlıyordu serüven
Yaz doruk demekti
Sonbaharda matlaşmaya başlıyordu heyecanlar
Ve kış olunca üzerine karlar yağıyordu
Soğuklarda da önce gökyüzü kararıyordu
Sonra anılarım
Yağmurları bekleyişim
Aşk günahlarımdan arınmak içindi
Bilirdim ki günün her vaktinde
Bir yağmur damlası beni mutlak beklerdi
Kurulsun da mahkemeler
Hakim bana son sözümü sorsundu,
Evet suçluyum hakim bey
Cezam müebbet olsun diyebilsemdi
Ama garipti
Birtek aşkın, aşk suçlarının mahkemesi yoktu
Hakimi yoktu, savcısı yoktu
Sadece tanıkları vardı
Tanıklar da her iki tarafı birden tutarlardı
Davalar vicdanlarda görülüyordu
Kırılan her kalemden önce, önce gökyüzü kararıyordu
Sonra vicdanım
Sıkıştırılmış mekansal bir platformun
Vazgeçilmez öğeleriydi aşklar
Bir bara, sinemaya veya bir kafetarya’ya sıkıştırılmıştı
Duygular bile kısacık anlara bölüştürülmüştü
Aşklar daha başlamadan yargılanmaya
Yaşanmadan yağmalanmaya
Sonlandırılmadan aşağılanmaya başlamıştı bile
Oysa aşkın zamanı yoktu
Ne başlarken
Ne yaşanırken, ne bitirilirken
Aşkların ilk fısıltısı duyulduğunda
Önce gökyüzü kararıyordu
Sonra kararsızlıklarım...