Yalnızlığımla doğdum ben
Gerek mi vardı?
Eşe, dosta, çocuğa
Yine yalnız olarak
Ölmek varken

Uykuyla bitip
Güneşle başlayan
Ve bir horoz sesiyle palazlanan
Emanet günlerimi yaşarken

Bilir misin ki
Kuş sesinden de korkarım ben
Ağlamam, ağlatanım olmazsa
Yalvarmam, yalvartanım olmazsa
Tek aşkı yok sayamam
Her daim yalnız olsam da...

Köşebaşlarının müphem çekiciliğine
Hayranımdır belkide
Bilinmezliktir benim yalnızlığım
Yalnızlık kaderim
Sokak ortasında bağıran kedi sesimdir
Gece batan güneş, ecelim

İfadesizliğimdir,
Gözlerimdeki fersizliktir yalnızlığım
Dokunupta tutamadığım 
Soyutlanmış sevgi resmidir aşkım
Ne garip!
Aşkımdır benim yalnızlığım...